بررسی عوامل تأثیرگذار بر خشونت خیابانی علیه زنان با استفاده از روش شناسی مشارکتی معطوف به کنش - par

مزاحمت یا آزار خیابانی یکی از اشکال خشونت علیه زنان است که همه زنان را در سنین مختلف و در موقعیت های متفاوت تهدید می کند. به دیگر سخن، هرچند وجود این معضل، مدام در حال نادیده گرفته شدن یا انکار شدن است، اما قربانیان این خشونت ها شامل طیفی گسترده است؛ از کاهش اعتمادبه نفس گرفته تا کسانی که جانشان را ازدست داده اند. با مطالعه هرچه بیشتر این پدیده توسط دانشگاهیان، و پژوهشگران علوم اجتماعی، روانشناسی و قضایی می توان مسئله آزار خیابانی و دلایل تأثیرگذار بر وقوع آن را مورد بررسی قرارداد، در همین راستا گام های بعدی را که منتهی به کاستن و حذف این معضل اجتماعی خواهد شد، محکم تر برداشت. روش شناسی این تحقیق مبتنی بر رهیافت های مشارکتی است. در این نوع روش شناسی، افرادی که تحقیق در مورد آن هاست، صرفا اطلاع دهنده در نظر گرفته نمی شوند و گام به گام از تعریف مسئله، تدقیق آن، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر آن و در نهایت برداشتن گام هایی برای کاستن میزان آن مسئله یا آسیب حضور دارند. روش شناسی های پژوهش مشارکتی معطوف به کنش (par) و پژوهش مشارکتی معطوف به کنش فمینیستی (fempar) از مجموعه روش شناسی های مورداستفاده در این تحقیق است که در محله هاشم آباد منطقه 15 شهرداری تهران و با حضور زنان این محله اجرایی شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد عواملی مانند عدم وجود قوانین حمایتی در رابطه با زنان خشونت دیده، مشکلات اقتصادی، اعتیاد، فضاهای نامناسب شهری و آموزش ازجمله زمینه های تأثیرگذار بر پدیده آزار خیابانی هستند.